dhool

dhool
Click on the above image and Join the discussion in our Facebook group

Tuesday, June 28, 2016

NINAIVALAIGAL - K.BALACHANDER

அச்சா....
'An ordinary sentence when put into proper place suddenly acquires brilliance'
- Robert Bresson (ஃப்ரெஞ்ச் திரைப்பட இயக்குநர்)


90களில் கல்கியில் கே.பாலசந்தர் அவர்கள் தனது 'நினைவலைகள்' தொடரை வாராவாரம் ஏதாவது மேற்படி quote உடன் ஆரம்பித்து எழுதியிருப்பார்...படு சுவாரசியம்..கீழே படியுங்கள்:
"ஓடினாள்; ஓடினாள்; வாழ்க்கையின் ஓரத்திற்கே ஓடினாள்" - பராசக்தியில் கலைஞர்.
"எனக்கு மரத்துப் போய் விட்டது" - அரங்கேற்றம்.
"மாது வந்திருக்கேன்" - எதிர்நீச்சல்.
"கல்யாணத்துக்கு முன்னால் ஒரு பெண் கர்வமா இருக்கலாம்; கர்ப்பமாத்தான் இருக்கக்கூடாது" - அவள் ஒரு தொடர்கதை.
"பொடிமட்டை தும்முவதில்லை" - நவக்கிரகம்.
"இன்னிக்கி செத்தா நாளைக்கு பால் - புதுப்புது அர்த்தங்கள்.
'திரைப்படங்களில் ஆங்காங்கே திறமையுடன் பிரயோகப்படுத்தும் ஒரு சாதாரண வாக்கியம், உபயோகப்படுத்துகின்ற முறையிலே மிகப் பெரிய முக்கியத்துவம் பெறுகிறது' என்று Robert Bresson கூறியிருக்கும் கருத்தில் எத்தனை பெரிய உண்மை இருக்கிறது என்பதை அனுபவபூர்வமாக உணர்ந்தவன் நான். கலைஞரின் பராசக்தி வரிகள் குறள் வாசகம் போல் தமிழ்மொழியின் இலக்கியத்திற்குள் சங்கமம் ஆகிவிடுகிறது.
வாக்கியங்கள் இருக்கட்டும்; சில வார்த்தைகள்! அகராதியில் மட்டுமே காணப்படும் சில ஒற்றை வார்த்தைகளுக்கு தனிப்பட்ட முறையிலே முக்கியத்துவம் இல்லை. ஆனால் காட்சிகளில் பொருத்தமான இடங்களில் பொருத்தமான குணச்சித்திரங்களின் வழியாக பிரயோகிக்கப்படும்போது அந்த காட்சியின் பரிமாணமே விசுவரூபம் எடுக்கிறது.
உதாரணம்: 'இரு கோடுகள்' திரைப்படத்திலே வருகின்ற 'அச்சா' என்கிற வார்த்தை. அது பிரயோகிக்கப்பட்ட விதத்தை இங்கே நிணைவூட்ட விரும்புகிறேன்.
Let us see a clipping from this film.
கணவனால் கைவிடப்பட்டவளாக, கணவன் வேலை செய்யும் அலுவலகத்திற்கே மேலதிகாரியாக கலெக்டர் ஜானகி வருகிறாள். இன்னொரு பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்டு குழந்தை குட்டிகளுடன் நிம்மதியாக வாழ்ந்து வரும் கதாநாயகன் ஜெமினி கணேசன் வாழ்க்கையில் இப்படி ஒரு புயல் அடிக்கிறது. முதல் திருமணச்செய்தியே இரண்டாவது மனைவியிடமிருந்து மறைக்கப்பட்ட நிலையில், கதாநாயகன் இருதலைக்கொள்ளி எறும்பின் நிலைக்கு தள்ளப்படுகிறான்.
கலெக்டருக்கும் கதாநாயகனுக்கும் ஏதோ தொடர்பு இருப்பதாக அலுவலக வம்பர்கள் கதை கட்டி விடுகிறார்கள்.
இந்த ஊர் வம்பு, மனைவி ஜெயந்தியின் காதுகளுக்குப்போய்ச் சேர, அவள் துடியாகத் துடிக்கிறாள். தன் கணவனிடம் விஷயத்தை வெளிப்படையாக சொல்லாமலே கணவனைச் சாடுகிறாள்.
அவளது அழுகையும், தொல்லைகளும், ஏச்சுக்களும் பேச்சுக்களுக்கும் பொறுக்க முடியாத நிலையில் 'நான் என்ன தவறு செய்தேன் என்று ஒரு வார்த்தையில் சொல்' என்று கணவன் கத்துகிறான்.
மனைவி ஜெயந்தி தனது அகலமான கண்களில் நீர் தளும்ப 'அச்சா' என்று சொல்கிறாள்.
அத்தனை வம்பு தும்புகளுக்கும் அடிப்படை காரணம் என்னவென்று அந்த ஒரே வார்த்தை 'அச்சா' கணவனுக்கு புரிய வைக்கிறது.
படம் பார்க்கும் எல்லோருக்கும் புரிகிறது. ஆம்! இந்த வார்த்தை கலெக்டர் ஜானகி அடிக்கடி உபயோகப்படுத்தும் ஒரு வார்த்தை. 'இரு கோடுகள்' வெளியான நேரத்தில் இந்தக் காட்சியைப்பற்றி குறிப்பிடாதவர்களே இல்லை. எழுதாத பத்திரிக்கைகளே இல்லை.'
- கே.பாலசந்தர்

Vasanthangal varum munbe from Lalitha (1976)

Saravanan Natarajan writes:

Continuing to remember the giants whose birth anniversaries fell on June 24th, let us dive deep into the MSV/Kannadasan ocean one again, and see what pearls we come up with this time…
* * * *

Two versions of ‘Vasanthangal varum munbe’ from Lalitha (1976)

Ashutosh Mukohopadhyay (1920-1989) was a popular Bengali writer and journalist many of whose engrossing stories have found celluloid adaptation. The most famous among them perhaps is the story ‘Nurse Mitra’ that was adapted by the brilliant Asit Sen as Deep Jwale Jai (1959). Asit Sen remade the classic in Hindi after 10 years as Khamoshi (1969).

Another of Ashutosh Mukohopadhyay’s stories that was made into a successful movie was Saath Pake Bandha. The story was fairly simple. The wealthy Archana falls in love with a principled college professor Sukhendu, despite the considerable differences in age and status. She goes ahead and marries him, unmindful of her haughty mother’s opposition. However, the idyll does not last long, the dream turns into a nightmare. Archana’s domineering mother sows the seeds of marital discord by her constant disdainful gibes at Sukhendu’s impoverished circumstances.

The hurt Sukhendu becomes cold and aloof. Archana remonstrates with her mother, but her entreaties fall on deaf ears. Things reach a point of no return when Sekhendu demands that Archana severe all ties with her family. Caught between the two, she suffers and watches her marriage collapse. Sukhendu and Archana separate. Years roll by and finally when they meet, they find their defenses crumbling, and reunite with an understanding that the long years of separation had bestowed them with.

The movie ‘Saath Pake Bandha’ (1963) had the legendary Suchitra Sen playing Archana, with Soumitra Chatterjee as her Sukhendu. Chaya Devi portrayed with aplomb the snobbish mother and Pahadi Sanyal performed with restraint the role of the affectionate but helpless father. Hemanta Mukherjee scored the background music for the movie which did not have any songs. Directed by Ajoy Kar, ‘Saath Pake Bandha’ was a great success with Suchitra Sen walking away with the Best Actress Award at the prestigious Moscow Film Festival in 1963.

Anil Ganguly remade this movie in Hindi 11 years later, and ‘Koraa Kaagaz’ (1974/ Shreeji Films) remains a celluloid masterpiece of eternal appeal. As the piteous Archana torn under divided loyalties, the petite Jaya Bhaduri stands tall in her sensitive, delicately nuanced performance. Vijay Anand’s portrayal of Sukhesh was marked by dignified subtleties. Achala Sachdev was perfectly cast as Archana’s meddlesome mother, while A.K. Hangal was the natural choice for the father. Kalyanji-Anandji’s compositions such as ‘mEra jeevan koraa kaagaz’ and ‘rootE rootE piyaa’ have acquired the status of cult classics over the years.

Our Valampuri Somanathan was drawn to this story of marital discord and decided to tell it anew for the Tamil audience. He drafted the screenplay and wrote the dialogues, besides producing and directing the movie. Lalitha (1976/ Girnaar Films) had Sujatha and Gemini Ganesh essaying the lead roles. While Sujatha was an apt choice to bring forth the tumultuous suffering of the character, Gemini Ganesh looked aged and tired. Perhaps the choice was intentional, for even Vijay Anand had looked old beside the vivacious Jaya, and the story itself was that of a mismatch in age and wealth. Sukumari and Calcutta Viswanathan played Lalitha’s parents. The surprise however, was Kamalhasan in the role of Lalitha’s brother. The episodes relating to his love for Sumitra and the scenes involving veteran Thangavelu who played Sumitra’s father temper the somber proceedings with some light moments, even while leading to a startling twist.
* * * *

M.S. Viswanathan’s music was a delectable highpoint. Armed with Kannadasan’s bounty, the Mellisai Mannar composed a set of scintillating songs. Besides lending his own mystic mystique to Vasanthangal varum munbe, MSV summoned all his favourite singers to do the needful and then called upon the venerable Thevaram singer of the Kapaleeswarar Temple, Lalgudi Swaminthan to render a few traditional verses. Thus we have the folksy ‘ennamma aaththOra kuruvi’ rendered by TMS & L.R. Eswari with characteristic gusto. Vani Jairam sings the endearing ‘kalyaaNamE oru peNNodu thaan’, the equivalent of Lata’s ‘rootE rootE piyaa’ in the Hindi version. SPB and Vani team up for that unforgettable ‘sorgathilE mudivaandhu, sondhathilE nilaiyaanadhu’, where Vani’s lines sum up the growing disillusionment of Lalitha. P. Suseela and MSV sing two versions of ‘vasanthangaL varum munbE’, MSV’s fitting answer to Kalyanji-Anandji’s touted ‘mEra jeevan koraa kaagaz’. MSV further springs a surprise by getting Lalgudi Swaminathan to chant the Thevaram verse ‘maNNil nalla vaNNam vaazhalaam’ which flows into ‘Oradi kadavutkaaga’, where Kannadasan’s lines glitter as veritable treatises on marriage vows and the spiritual union that the seven steps enshrine. K. Veeramani and Sripathi join Lalgudi Swaminathan midway and whole song takes on the aura of a benedictory hymn.
* * * *

I walked a mile with Pleasure,
she chattered all the way;
But left me none the wiser,
for all she had to say.
I walked a mile with Sorrow
and ne'er a word said she;
But, oh, the things I learned from her
when Sorrow walked with me!

- Robert Browning Hamilton (Along the Road)

The deed is done, the estrangement complete. She is left only with memories, a handful of them sweet, most of them bitter. She distances herself from all that is familiar by taking up teaching in an obscure school, with solitude her sole companion. Time is relentless in its march, and as each year comes and goes even loneliness becomes a way of life. And as she walks one day along her usual pathways, a thousand thoughts come cascading, even as this song is heard in the background.
The Hindi version had the haunting ‘mEra jeevan koraa kaagaz, koraa hi reh gayaa’, easily among Kishore Kumar’s best efforts.



Kannadasan, as his wont, gives a précis of the entire proceedings in poignant lines.

vasanthangaL varum munbE veyil vandhadhE
mazhaik kaala mEgankaL kalaiginRadhE
pon aanaaL….. vilai illai
kaN aanaaL….. imai illai

Her life seems to be a travesty of nature…she has never danced in the sheer rapture of spring, for her the scorching summer had arrived early. As she walks along paths full of rain that remains unshed, her thoughts within are as bleak as the landscape without…

ilai uNdu malar uNdu kani illaiyE
kani onRu kai vandhum kiLi illaiyE
avaL veeNai tharum paadal orE raagamE
anandham adhil illai orE sOgamE….

She had on her side beauty, youth, wealth, intelligence and unending love, yet all these could not help her hold on to her marriage. Time, they say, is the best healer; but again, absence, they say, makes the heart fonder. So she walks along the same paths as she has been walking, thinking the same thoughts as she has been thinking…. Hers is a penance in grief….

kavi onRu varum enRu yEdaanavaL
sila naaLil veRum thaaLil kOdaanavaL
panikkaalam kuyil paada koodaanavaL
padikkaamal mudikkinRa paattaanavaL

The lines in the Hindi version sum up the lonely life of Archana as ‘kOraa kaagaz’, meaning a blank sheet of paper. Our bard ushers in the same reference in ‘kavi onRu varum enRu yEdaanavaL, sila naaLil veRum thaaLil kOdaanavaL’, and goes on to describe her wretched life as an unfinished song.

maNachchinnam kazuththOdu sirikkinRadhE
manakkinnam neruppaaga kodhikkinRadhE
ninaikkinRa manam mattum ninaikkinRadhE
thadukkinRa vidhi yEnO thadukkinRadhE

MSV designs a ghazal-like ambience for the soliloquy, and keeps the orchestration to an austere minimum, as if to accentuate the desolate undercurrent of the song. The opening guitar that continues as an unobtrusive presence all through the song, the tabla nodding in hushed empathy to the lines, the santoor and the lone flute in the interlude paint the canvas with shades of sorrow…
Who else but Susheela to bring in the gamut of brooding introspection… Her lines are soaked in sorrow, her honeyed tones drenched in grief, as she brings to life the master’s painstaking work.

Listen to P. Susheela singing ‘vasanthangaL varum munbE’


And here is the elusive version sung by the master. It has been many years since I saw the movie on TV, and if I remember right, it was Suseela’s version that made it to the screen. I wonder then at MSV’s version… and at the different placement of the charanam endings, at the flute singing a slightly different note here… MSV’s arresting voice was made surely for songs such as these… his voice here is the weary howl of the soul… The late ‘Santoor’ Vishweshwaran once revealed that MSV would sing each of his compositions hundreds of times before the recording, coaching the singers with infinite patience on each note, each nuance... He would not give up until he had extracted what he had wanted…. Truly that was a golden age of film music…

Listen to MSV singing ‘vasanthangaL varum munbE’



Friday, June 24, 2016

Deivathin thereduthu - Paattum Bharathamum

Saravanan Natarajan writes:

The Master and his Muse

24 June is a hallowed day in the annals of Tamil Film History for it is the birthday of 2 of the greatest colossuses who bestrode the Tamil Cinema like none other. One of them a lyricist nonpareil and the other a matchless composer. What is common for both of them is that they have never been accorded the recognition they so richly deserve… National Film Awards, Dadasaheb Phalke Awards, Padma Awards have all continued to elude them, while we continue to watch with growing dismay lesser mortals being honored year after year. On second thoughts, I feel it no longer matters, they have long outgrown these acknowledgements and recognition so late is not going to bring them any additional glory. The unquestioned love of generations of Tamils for this Poet Laureate and Monarch of Music is the priceless jewel that glitters in their crowns.

Serendipity happened when Kannadasan and MSV came together and they enriched the fabric of Tamil Film Music with their exquisite collaborations. Indeed, for many Tamils, the 60s and early 70s, the prolific years of Kannadasan and MSV (with TKR till 1965) constitute the golden years of film music. The sheer poetry of the lyrics and the tantalizing tunes embellished by the novel nuances and grandeur of orchestration so well complemented each other that each song was a marvel, an object of art, a masterpiece. The singers who sang the songs and actors who acted in the sequences considered themselves blessed, the directors found their work made simple and the producers laughed all the way to the bank…
* * * * *

I am celebrating this day with an exquisite collaboration of these 2 giants. No, it is not a song from their golden years, not from a successful film and not even a song that would find place among their 100 most popular collaborations or mp3 compilations… yet like an intricate casket containing some precious pieces of jewelry that lies hidden in some forgotten nook of the King’s Treasuries, this album contains some scintillating songs that surely deserve a kinder destiny…

‘Paattum Bharathamum’ (1975/Arun Prasad Movies) had music and dance woven into a storyline surcharged with emotion. Much against his wishes, a young business baron is persuaded to be the chief guest in a dance recital. Little does he realize then that his life would never be the same again. For the nimble feet, graceful steps and jingling anklets of the striking young danseuse offer him a glimpse of an intriguing new world quiet alien to his own. The tycoon falls in love with… the dance…and the dancer. As is the inexorable norm, the romance begins with a row, and our hero even learns and masters dance to prove a point!

She relents finally, and he woos and wins her. But he had not reckoned with his wily father who cannot bear the bourgeois becoming a bohemian. The old man contrives circumstances that lead to our hero suspecting her morals. Hurt and humiliated, she goes away, carrying his child in her womb. Realization of his father’s machinations dawns on him rather late, and the years pass by as he waits with penitence and patience for her return… She returns, with their son accompanying her…. Music is in their son’s blood too…. The young man is a pop icon… The awaited rapprochement forms the climax.

Produced and directed by P. Madhavan, the movie starred Sivaji Ganesan in the dual roles of father and son. The pivotal role was played by Jayalalitha and her powerful performance matched that of the thespian. Sivaji’s portrayal of the businessman suffering the pangs of separation from his beloved was marked by his usual stateliness. Least said about the ‘son’ Sivaji, the better though. (How I wish P.Madhavan had chosen Kamalhasan to play the son!) Playing the son’s love interest, Sripriya was cast opposite Sivaji for the first time. Gopikrishna, ‘Major’ Sundararajan, Vijayakumar, R.S.Manohar, M.R.R. Vasu, Sukumari and Manorama formed rest of the dramatis personae. Story and dialogues were by Balamurugan. Editing was by R. Devarajan and Cinematography by P.N. Sundaram.

The dances were choreographed by P.S. Gopalakrishnan, Gopikrishna and Salim.
An impetuous hero who is goaded to mistrust by circumstances, an alluring danseuse as the heroine, and an engrossing story with music as the mainstay- P. Madhavan B.A. (1928-2003) must have thought excitedly that he had chanced upon another ‘Thillana MohanambaaL’ and mounted the movie on a lavish scale. However, though the magazine reviews hailed ‘Paattum Bharathamum’ as several shades better than the kind of movies that Sivaji was acting at that time, the movie did not fare as well as expected.
* * * *

Nevertheless, ‘Paattum Bharathamum’ cannot be forgotten, not at least by connoisseurs of music, for it is one of the finest albums of MSV in the 70s. A musical subject such as this would have filled the Master with joy and he sat with the Kaviarasar to extract the best out of the bard. The songs glitter with lyrical and musical magnificence. The album begins with the irresistible ‘mazhaikkaalam varugindRathu thEn malarthOttam therigindRathu’ that opens with MSV’s sonorous recitation ‘thirisoolam saththiyam puliththOlil thaththuvam naagamaNi mandhiram naanmaRaigaL sundaram’. Vani Jairam at her evocative best brings the lines alive with forlorn yearnings.

The lilting ‘maanthOraNa veedhiyil mELangaL ragam’ by TMS and P. Suseela is a dainty duet wherein she expresses her surprise that this magnate should know music! He proves that commerce can marry art in the next song, ‘ Sivakami aadavandhaal Natarajan enna seivaan, nadamaadi paarkkattumE – endhan udanaadi paarkkattumE’ (TMS & PS again)– a dance competition that ends with his ‘eye-opening’ triumph. ‘ulagam neeyaadum sOlai mugilgaL thaalaattum maalai’ is another winner- this one by TMS & Vani is as graceful as the movements of the peacock that the lines portray. TMS has another majestic solo, ‘aadhi sakthi vizhipOla vetRi nadamaadugindRa sivanaathanE’. And SPB makes merry with the boisterous ‘My song is for you’ that ends with a rollicking Jugalbandhi that climaxes with a rollicking ‘Ennadi Rakkamma’.
* * * *

The remaining song is the one that tugs at my heartstrings at every listen.
‘Deivathin thereduthu deviyai thedu’ by TMS.



What is the worst of woes that wait on age?
What stamps the wrinkle deeper on the brow?
To view each love one blotted from life's page,
And be alone on earth as I am now...

- Lord Byron (Childe Harold)

He has acted in haste and is now repenting at leisure… But all his repentance is not going to bring her back. All his attempts to locate her have been futile. So he waits resignedly, for she would surely return some day… Oh the aching emptiness!

kaRpanaikku mEni thandhu..kaal salangai pOttu vittEn
kaal salangai pOna idam ..kadavuLukkum thOndRavillai…
deivaththin thEreduthu dEviyai thEdu
dEvikku thoodhu solla thendRalE Odu
aavikkuL aavi ananda yEdu,
avaLillai endRaal naan veRum koodu
paavaikku pOttu vaithEn naanoru kOdu
paadi paRandhadhamma iLankuyil pEdu

He dons the anklets again in her memory, and as his ruminative steps resonate on the rostrum of life, the years pass him by… season follows season in unfailing monotony… he knows them not, for he experiences each of them within- he is scorched by the summer of remorse even as memories of their spring of romance come flooding in. Monsoon laden clouds find hospitality in his grieving eyes, while her smile seems as beguiling and just as fleeting like a drop of dew in a winter morning…

neer vatRi pOnadhendRu, ninaivinil vedippu
nenjathil thOndRuthamma vasanthaththin thudippu
maamazhai mEgam indRu kaNgaLil iruppu
margazhi paniyandRo avaLadhu sirippu

Absence makes the heart fonder, and filled with shame at how he had wronged her, he draws parallels to the women of the great epics who had suffered similar separation – Seetha and Shakuntala. Like Kamban and Kalidasa who immortalized their tragic heroines in their works, to him she is the epitome of his art. And though age had caught up with his outwardly appearance, his heart remains youthfully athirst in love…. It is not time for the curtains yet… the show must go on…

kambanai koopidungaL seethaiyai kaaNbaan
kavi kaaLidasan avaL sakunthalai enbaan
nayagiyE enathu kaaviya ellai
narai vizhunthaalum nenjil thirai vizhavillai...

The Kaviarasar dips his pen in angst and the lyrics cascade in poetic analogies. The Mellisai Mannar weaves the lines into a heart tugging Chakravagam, and whom else could he entrust the ballad to but TMS! The seasoned songster opens his account with lines redolent with contriteness, and MSV’s Shehnai responds like drops of tears shed hurriedly. Hark at the unobtrusive percussion that lends its reassuring support throughout the song- the hallmark of the master! The interludes mark the passage of time, and each one is remarkable in its arrangements. The song stores surprises till the very end…. A pulsating postlude lasting for more than a minute, ending with TMS reciting jathis with inimitable majesty…

Yes, TMS was already past his prime then. Yet, I would rank this song as among his very best and he brings so strikingly the august sedateness that the composition demanded. I remember listening to it so often on radio in the late 70s, and recall an inexplicable sense of loss engulfing my childish thoughts…

https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1259556234076100/

Wednesday, June 22, 2016

Kannodu kannai ragasiyam pesi from Madana Mohini

Saravanan Natarajan writes:

Let us today listen to a vintage classic by an unlikely singer:

Kannodu kannai ragasiyam pesi from Madana Mohini. Sung by K.V. Mahadevan & P. Leela. Lyrics by M.P. Sivan. Music by KVM.



It is only the audio that is available in the net, thankfully, for I am certain that video would be far from appealing!

Madhana Mohini (1953/ Liberty Pictures) was produced by M.L. Pathi. It starred an obscure actress of the 50s called C.R. Rajakumari in a dual role and Narasimha Bharathi as the hero. I recall seeing it on DD- it was a long-drawn meandering tale, a tedious amalgam of mythology, sorcery and romance. Shoddy editing, amateurish acting, and a screenplay that displayed an appalling indifference to logic compounded the woes of this misadventure, and the proceedings unwittingly ended up in a comical farce. And I would have given up on it too, had I not been riveted by its enchanting songs, and the knowledge that I was watching a slice of Tamil Film Music history.

Madana Mohini had songs in abundance, and there were at least 2-3 more songs than these 11 that I managed to gather over the years:

Vaana veedhi mele vilaiyaadum vennilave- P. Leela
Aanum pennum aasai vechu - A.P. Komala
UnmaikkE ulagil uyarvu thaazh illaiye (enne ikkaala maatram)- KVM
Aadhi mudhalaanava- A.P. Komala & N.L. Ganasaraswathi
Ko ko ko kokkarakko, kozhiyinna kozhi thaan- A.M. Appadurai
Pombalaithaan endru ennavendaam- A.P. Komala
Ilam kandrupole illam thullugindren- Jikki
Vaazhiya senthamizh thaaye- KVM
Agara mudhala (Ega uruvaam marundhu)- K.R. Lakshmi
Peru sollum peru sollum- KVM & Kasturi
Kannodu kannaai ragasiyam pesi- KVM & P. Leela
* * * *

The lyrics for the songs were by M.P. Sivan. Madhilakathuveedu Paramasivan Nair’s (M. P. Sivan) love for Tamil and theater made him leave his native Palaghat and join the famed Madurai Bala Gana Sabha. His proficiency in the language and his mastery over the Harmonium gradually earned him a revered position as a writer, lyricist, music composer and teacher in that celebrated institution. His foray into Tamil film music was short-lived- he wrote lyrics for a few films in the 50s, and a few devotional songs.

One of the reasons that Madana Mohini remains a piece of Tamil film music history, is that it was with this album that Thiruvanandapuram Kesavapillai Pugazhendhi joined KVM’s ensemble, and all of KVM’s subsequent films’ titles, till the very end, proclaimed: “Isai: KVM; Udhavi: TKP’’. An enduring and endearing association that, perhaps, has no parallel anywhere. And the credit for introducing TKP to KVM goes to M.P. Sivan. He was TKP’s Guru in Madurai Bala Gana Sabha, and the teacher and student shared a rare rapport. And when Sivan got an opportunity to write the lyrics (and the dialogues as well) for Madana Mohini, he pulled in TKP, who had been working with C.N. Pandurangan for a short while. Sivan’s warm recommendation, and TKP’s unquestioned talents, of course, fetched TKP a permanent place in KVM’s troupe.
* * * *

The other justification, for Madana Mohini’s place of pride among the landmark albums of Tamil cinema is KVM singing (for the first time) 4 of its songs. A journalist friend once told me that P. Leela, while reminiscing on Madana Mohini, said that KVM was a reluctant singer- it was because the singer who was to have rendered the songs failed to turn up for the recording, that KVM was coaxed into rendering them himself. P. Leela added that it was her fortune to have bagged an opportunity of a lifetime of singing a duet with KVM.

With a lovely Shanmugapriya opening, the song seems a scintillating precursor to S.V.Venkataraman’s Nenjil kudiyirukkum. We realize what we have missed…with a voice that seems to be a perfect blend of V.N. Sundram’s classy, carefully honed tone and Tiruchi Loganathan’s resonant, rich timbre, KVM could have been a much sought after singer, had he willed. To our misfortune, he deemed it more appropriate to restrict himself to composing music.

However, the few songs that he did sing remain with us, as a wistful window to the enchantment that could have been---the poignant resignation to the quirky twists of fate that cloaks his ‘Enne ikaalam maatram’ (Madana Mohini), the rollicking ride that KVM, along with Ratnamala, takes us for, crooning ‘ Lovukku lovukku love, Kissukku kissukku kiss! ’ (Naalvar), the joyous repartees that embellish KVM and K. Rani’s ‘abaraatham roobai aimbadhu’ (Naalvar), the ruminating, philosophical mien that KVM adopts, when, accompanied by A. Aandal, he sermonizes, ‘Vaazhvin kadamaiyai marandhu nee vaazhathe’ (KVM’s brugha-laden viruthams in this song are singularly spellbinding essays; from the film Nalla Kaalam). And as far as I can recall, KVM did sing for another MD- the forgotten M.S. Gnanamani was the composer who was picked for this rare favor- in the film Ulagam (1953/Society Pictures) for which Gnanamani composed 15 songs, KVM and N.L. Ganasaraswathi sang a delightful duet ‘kaadhalinaal ulagame inbamadhE’.
* * * *

June 21st marked the annual summer solstice: the longest day in the year. Solstice, from Latin, means when ‘the sun stands still’ (sol- sun, sistit-stands). In the annals of Tamil film music too, June 21st marks a solemn memory—for it was on that day 15 years back that Tamil film music seemed to stand still, mourning an irredeemable loss, that of the beloved doyen, 'Thirai Isai Thilagam' Krishnankoyil Venkatachalam Mahadevan.

However, the magic of his music will still continue to cast its spell on generations of listeners, and will continue to be cherished with reverence.

https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1258393654192358/

Tuesday, June 21, 2016

Onru serndha anbu maaruma - Makkalai petra maharasi

Kumaraswamy Sundar writes:

Udta Punjab…!!!!?????

With all the din over the censor board cuts of the film “Udta Punjab” getting over with the landmark judgment from Bombay High Court ordering the release of the film with a solitary cut and a modified disclaimer and with the film also opening well with positive reviews…. the name ‘Udta Punjab’ did ring a bell from the day it was in news….and well, what is that…yes, it is from our own backyard…the name of the singer ‘Udutha’ Sarojini. This Udutha Sarojini is not to be confused with vintage singer M.S.Sarojini, very well known for her Pavalakkodi classic, “Saravana bhava ennum thirumandhiram”, the song, again, very well known for its scintillating Shanmukhapriya raga.

There are no much details available about singer Udutha Sarojini. Learnt that a squirrel is called ‘udutha’ in Telugu. How this sobriquet ‘udutha’ stuck to her name is not our concern here but the reason could be to distinguish her name from her senior namesake. Udutha Sarojini had started singing from ‘Devadas’ days in Telugu films and I believe it was our K.V.Mahadevan who brought Udutha Sarojini to tamil film music.

KVM gave Udutha Sarojini a song for which not only Sarojini but the entire tamil film music world is indebted to him. What a soulful melody is that? This song appears in “Makkalai pettra magaraasi”(Sri Lakshmi pictures/1957)…”Ondru serndha anbu maaruma”, a delightful melody from KVM. How fortunate for Udutha to have a co-singer in P B S! Udutha’s voice is really sweet and it sounds to me to be a blend of P.Leela and K. Jamunarani, with the mellifluity of Leela and the velvety streak of Jamunarani.

The tune is an off-beat one from KVM that no other song of his has the same tune or the same kind of melody and with his ample use of a Hawaiian guitar the song gets a distinguished place among his compositions. The singers have given life to Kavi Ka.Mu.Sheriff’s lyrics to make this melody immortal. That the song is set in the same tempo as that of “Vinnodum mugilodum” always fascinated me.

Here is the song:



The pauses KVM places after ‘munnaaliley konnda pollaappiley’ or ‘ennaaviye kanney un polavey’ and the downward progression in ‘innaaliley kaadhal…’ or ‘mann meedhiley vaeru penn…’ certainly lend more to the enchantment giving the song a unique appeal. The choice of young PBS for a young Nambiar deserves a pat whoever made it KVM or his able assistant TKP’.

பெண் : ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?
 உண்மைக் காதல் மாறிப் போகுமா?
ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?
உண்மைக் காதல் மாறிப் போகுமா?
ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?

ஆண்... ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?
உண்மைக் காதல் மாறிப் போகுமா?
ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?
உண்மைக் காதல் மாறிப் போகுமா?
ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா

பெண் : முன்னாளிலே கொண்ட பொல்லாப்பிலே
இன்னாளிலே காதல் மண்ணாவதோ?
முன்னாளிலே கொண்ட பொல்லாப்பிலே
இன்னாளிலே காதல் மண்ணாவதோ

ஆண் : சொந்தம் எண்ணியே
வாழ்வில் கொண்டோம் காதலே
என்னாசை தங்கமே நேசம் மாறுமா?
சொந்தம் எண்ணியே
வாழ்வில் கொண்டோம் காதலே
என்னாசை தங்கமே நேசம் மாறுமா

பெண் : பகையாலே காதலே அழியாது கண்ணா
பகையாலே காதலே அழியாது கண்ணா

ஆண் : பண்போடு நாமே இன்பம் காணுவோம் நாளுமே.. ! பாரிலே .

பெண் : ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?
உண்மைக் காதல் மாறிப் போகுமா?
ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா

ஆண் : என்னாவியே கண்ணே
உன் போலவே
மண் மீதிலே வேறு
பெண் ஏதம்மா?

பெண் : இன்பம் மேவுதே உங்கள்
சொல்லால் நெஞ்சிலே
என்னாசை கண்ணா நீயென் தெய்வமே

ஆண் : அழியாத அன்பிலே இணைந்தோமே ஒன்றாய்

பெண் : பண்போடு நாமே இன்பம் காணுவோம் நாளுமே..! பாரிலே..!

ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?
உண்மைக் காதல் மாறிப் போகுமா?
ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா

I don’t find any chemistry between the pair Nambiar and Rajam who appear in this song other than their common initials ‘M.N’.

Nambiar’s twirling a twig in this scene-a precursor to his great villain roles later?
KVM next called Udutha Sarojini for ”Nalla idaththu sammandham” (Sri Lakshmi Pictures/1958) where she sings the popular “Ponnu maappillai onnaa pogudhu jigu jigu vanndiyiley” along with Kasturi, Gajalakshmi and another talented singer by name Lourdumary Rajeswari who went on to become a very popular singer in the name ‘L.R.Eswari’. But that is a different story.
I have not heard any other song sung by Udutha Sarojini after this.

Composer KVM died on this day in 2001 and today is his fifteenth year death anniversary. My pranaams to maama.

https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1257537460944644/

Monday, June 20, 2016

Sangadamana Samaiyalai - En Manaivi

Tiruchendurai Ramamurthy Sankar writes:
என் மனைவி ( 1942)

நகைச்சுவையின் வேறு பரிமாணம்.

இளம் மனைவியை சந்தேகப்படும் நடுத்தர வயதுக் கணவராக சாரங்கபாணி. சாரங்கபாணி , சினிமாவின் மாறிவரும் நடிப்புப் பாணியை புரிந்துகொண்டு தன்னுடைய நடிப்புப் பாணியை மாற்றிக்கொண்டுவந்தது 1942 ல் வந்த இந்தப்படத்திற்கும் , 1968 ல் வந்த தில்லானா மோகனாம்பாளுக்கும் உள்ள வேறுபாட்டில் தெரியும். பாலையாவிற்கு நிகராக கோடையிடியும், கலியுக நந்தியுமாக இருவரும் மேளக் கலைஞர்களை கண்முன்னே நிறுத்தியிருப்பார்கள். இந்தப் படத்தில் வெண்ணிற ஆடை மூர்த்தி நடித்திருந்தால் சென்சார் போர்டிற்கு ஏக வேலைவைக்கும் அளவிற்கு ஸ்கோப் உள்ள படம்.

80களில் தூர்தர்ஷனில் இந்தப்படத்தைப் பார்க்கும்போதுகூட வில்லனாக வந்த மஹாதேவனின் தோற்றம் வெகுவாகவே கவர்ந்தது. சம்பவக்கோர்வைகள் கிட்டத்தட்ட ஆங்கிலபடப்பாணி. இன்றைக்கும் இதே கதையை ஸ்டீவ் மார்ட்டின், பென் அஃப்லாக் வைத்து எடுத்து வெற்றிப்படமாக்க முடியும். டைரக்டர் சுந்தர்ராவ் நட்கர்னியும் , AVM செட்டியாரும் 1940 களின் தமிழில் சினிமா மீடியத்தைப் புரிந்துகொண்டிருந்திருக்கிறார்கள். என் மனைவி பெரிய வெற்றிப் படம்.

கே.ஆர்.செல்லம், அந்தகால அராத்தாக இருந்திருக்கவேண்டும். ஜோதிகா போல் மொத்தம் 2 எக்ஸ்பிரஷன். தன்னை சந்தேகப் படுகிறான் கணவன் என்று லவலேசமும் புரிந்துகொள்ளாமல் சரமாரியான வசனங்களை முரட்டு அப்பாவித்தனத்துடன் பேசும்போது நகைச்சுவையின் காலகட்டத்தைப் புரிந்துகொள்ளமுடியும்.

சுந்தரவாத்தியார், ஆர்.சுதர்சனம் போன்ற, AVM செட்டியாரின் ஆஸ்தானக் கலைஞர்கள். இந்தப் பாடலும் , சாரங்கபாணி பார்க்கில் பாடும் பாடலும் எனக்கு விருப்பமான பாடல்கள். ஆர்.நடேசம் என்னும் இந்த நகைச்சுவை நடிகரின் இந்த வெகுளித்தனமான முகபாவங்களுக்காகவே இந்தப்பாட்டைப் பார்க்கவேண்டும். ரேடியோ பாடகராகவேண்டும் என்ற இன்றைய சூப்பர் சிங்கர் ஆர்வத்தில் நன்றாகவே நடித்திருப்பார். ஒரே இடத்தில் ஆணி அடித்து நிறுத்தப்பட்ட காமெராவும் அழகாகவே எடுத்திருக்கிறது.

இந்தப் பாடலை பதிவிட்டத்தில் எந்தவித உள்குத்தும் இல்லை



https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1251958081502582/

Chinna arumbhu malarum - Pangaaligal


Kumaraswamy Sundar writes:

Chinna arumbhu malarum ....

My FB friend Vazhikarai Vadivelan yesterday sent a post with a slide show of this song with a note..”Indha paadalai virumbaadhavargaL yaarum irukka mudiyaadhu”-

It is true that no person could not only dislike this song but would also love the song for its melting melody.

If it is "Neela vanna kanna vaada" for R Balasaraswathy Devi, then it is definitely this song for P Susheela. Always songs composed for lullaby will be very special and particularly this song is a marvel. I would rate this song among the top 20 of her tamil songs of the 1950s easily. She paints a mesmerizing lullaby right from the opening humming, the sheen in her voice captivating. Just listen to the way she sings …the caressing touch she gives to ‘si' in “sirippai sindhi valarum”. PS enjoys and sings every bit of the song with the required bhavam.

Listen to the song here:



'Alibaba' fame Susarla Dakshinamurthy is the brilliant composer of this song. The violin piece before the pallavi is awesome. S. Dakshinamurthy employs clarionet throughout which enhances the vintage appeal besides bulbultara. See how a wonderful humming precedes every charanam wherein SD establishes it is a lullaby. Further, a touch of Bhimpalas makes the song sweeter. One more interesting feature about this song is that every time I listen to this song, I am reminded of many enchanting melodies that came years later …in the second charanam ending 'urimai ellam tharuvaar'…….directly transports me to …'kannin manipola maniyin nizhal pola kalandhu pirandhomada' (malarndhum malaradha-Pasamalar) and on listening to the opening lines of the first or third charanams , viz., 'mannil ulavum nilavey en vayittril udhitha kaniye' or 'ezhai kaNda dhanamey manam ilaga cheyyum azhagey', many a time invariably and inadvertently landed me in 'endha kuzhandhaiyum nalla kuzhandhaidhaan mannil pirakkayiley avar nallavar aavadhum theeyavar aavadhum annai valarppiniley' (indha pachaikkilikkoru – Needhikku thalai vanangu) . Must be a creative influence on other MDs.

The lyricist of this song is A. Marudhakasi known for lullaby songs. Even the lyrics for ‘Neela vanna kanna vaada’ is his.

There is a Tiruchy Loganathan version of this song which M R Radha sings in the film- a pathos and equally lilting, no, melting.

When we gave a programme in April 2005 at Dakshinamurthy auditorium, P S High School, Mylapore, Chennai music director S Dakshinamurthy’s family graciously brought the aged music composer on our invitation to the programme and stayed till the end. We cherish the memories.

Heard the composer died on 9th Feb 2012.

https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1252854284746295/

Sangam Valartha Thamizh - Thulabharam

Tiruchendurai Ramamurthy Sankar writes:

ஜி.தேவராஜன் - டி.எம்.சௌந்தர்ராஜன்

சில வருடங்களுக்கு முன் Best of the rest என்று MSV, இளையராஜா, ARR, கே.வி.மஹாதேவன், தவிர்த்து வேற்று மொழிப் படங்களின் இசையமைப்பாளர்களின் தமிழ்ப்படங்கள் பற்றி கலந்துரையாடினோம். ஜி.தேவராஜன் ( மலையாளம்) , விஜயபாஸ்கர்,ராஜன்-நாகேந்திரா ( கன்னடம்), சக்ரவர்த்தி ( தெலுங்கு) , லக்‌ஷ்மிகாந்த்-பியாரேலால், ஆர்.டி.பர்மன் ( ஹிந்தி) . ( ஜி.கே.வெங்க்டேஷை தமிழ் இசையில் சேர்த்துவிட்டோம்!)

அதிகபட்சம் பேர் ஜி.தேவராஜனையே விரும்பியிருந்தோம். இத்தனைக்கும் தமிழில் அவர் இசையமைத்த படங்கள் 1969 ல் காவல் தெய்வம் தொடங்கி 1983 வில்லியனூர் மாதா வரை ஏறத்தாழ 10 இருக்கும். முக்கியமானவை....
காவல் தெய்வம், துலாபாரம், பருவகாலம், அந்தரங்கம், ஸ்வாமி ஐய்யப்பன், குமாரவிஜயம், அன்னை வேளாங்கண்ணி, வில்லியனூர் மாதா.

இப்பதிவு ஜி.தேவராஜன்- டி.எம்.எஸ் கூட்டணி பற்றி மட்டுமே. ( அந்தரங்கம், பருவகாலம் பற்றி எழுதினால் தீபா, ரோஜாரமணி என்று மனசு சஞ்சலப்படும்! ) . ஏசுதாஸ், ஜெயசந்திரன் போன்ற மென்மையான குரல்களையே பயன்படுத்தியவருக்கு ஓம்காரம் நிறைந்த டி.எம்.எஸ்சின் குரல் மேல் ஒரு வியப்பு இருந்திருக்கவேண்டும். கீழ்க்கண்ட பாடல்கள் ரேடியோவில் ஆட்சி செலுத்தின என்றால் மிகையாகாது.


அற்புதமான பாடல்கள்

பூஞ்சிட்டுக் கன்னங்கள் ( துலாபாரம்)

சுவாமியே சரணம் & சபரிமலையில் வண்ணச் சந்திரோதயம் ( சுவாமி அய்யப்பன்)

நீலக்கடலின் ஓரத்தில் ( அன்னை வேளாங்கண்ணி) .

--துலாபாரம் படம் சிறுவயதில் பார்த்துவிட்டு , வீட்டுக்குத் திரும்பிப்போக பஸ் சார்ஜ்ஜிற்கு பிச்சை எடுத்து போகவேண்டும் என்ற மன நிலையை உருவாக்கிய படம். சற்று வளர்ந்தபின் டி.வியில் பார்த்த பிறகு , படத்தில் அடிக்கடி கர்ப்பம் தரித்த சாரதா போல் கர்ப்பம் தரித்துவிட்டோமோ என்ற பயத்தை உருவாக்கிது. அப்போதைய முருகனடிமையும், பிற்கால மேய்ப்பரடிமையுமான ஏவி.எம்.ராஜன் படத்தில் முழுநேரத் தொழிலாக அதையும், பகுதி நேரத்தில் தொழிற்சங்கத் தலைவராகவும் பணியாற்றியிருப்பார். சாரதா, காஞ்சனா என்ற இரு தோழிகளின் திசை மாறிய வாழ்க்கை பற்றிய படம். கம்யூனிஸ்ட் சிந்தனைகள், அவார்ட்டை எதிர் நோக்கித் திணிக்கப்பட்ட வறுமை...painful experience!
படத்தில் பிரபலமான பாடல்கள் பூஞ்சிட்டு கன்னங்கள், காற்றினிலே ( ஏசுதாஸ்).

திரையில் முத்துராமன் பாடும் கவிஞரின் இந்தப் பாடல் தமிழின் பெருமையை வர்ணிக்கும் பாடல். தமிழின் பெருமையை வர்ணிக்க டி.எம்.எஸ்ஸின் குரலை விட சிறந்தது வேறொன்றுமில்லை. MKT யின் ராதே உனக்கு, வள்ளலைப் பாடும் வாயால் போன்ற பாடல்கள் செஞ்சுருட்டியில் ,

ஏற்கெனவே,பிரபலமானவை. இந்தப்பாடலின் சிறப்பு வெவ்வேறு விதமாக அமைக்கப்பட்ட சரணங்கள்.

இந்தப் படத்தில் ஜி.தேவராஜுனுக்கு உதவி ஏ.கே.சேகர்!



https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1253487764682947/

Iraivan padaitha ulagai ellam - Vaa Raja Vaa

Genius series - Kunnakudi Vaidyanathan
By Saravanan Natarajan

isaiyaai thamizhaai iruppavanE- Part 1

I have lived a life that is full…
I have traveled each and every highway...
And more, much more than this...
I did it my way.


- Paul Mustapha Abdi Anka

Sure he did it his way, and perhaps that is why Kunnakkudi Ramaswamy Vaidyanathan will be remembered forever. His demise on 8 September 2008 marked the end of a remarkable era. The heartfelt tributes that came pouring in from stalwarts and commoners alike were but a reflection of his enormous appeal. An outstanding classical violinist (albeit his scant regard for the disapproving purists), a trailblazing innovator who brought the magic of the violin to the masses, composer of thousands of stirring devotional songs, a daring creator who has usurped a chapter for himself in the annals of Tamil film music, a firm believer and propagator of the therapeutic effects of music, an exacting master who has tutored hordes of students on the intricacies of the violin in his famed gurukulam, the mainstay for 28 long years of the annual festival at Thivayyaru in honor of the presiding deity of Carnatic music….. KV was a genius of epic proportions….
* * * *

Boasting of a beautiful hilltop shrine, Kunnakkudi is a serene hamlet near Karaikkudi. It was here that KV was born on March 2 1935 to Ramaswamy Sastri and Meenakshi Ammal. ‘Sangeetha Sahitya Harikathapraveena’ Ramaswamy Sastri was a renowned Harikatha exponent. An erudite Sanskrit scholar, he was an acclaimed musician as well- the violin, veena, flute and jalatarangam came alive in exquisite enchantment in his hands. He was also a trained vocalist and had composed songs set to classical ragas. He has several students learning music and the vedas under him in his school ‘Shanmuga Vidya Saalai’.

KV’s sisters Subbulakshmi and Sundaralakshmi learned music from their father and used to present vocal recitals accompanied on the mridangam by their elder brother Ganapathisubramaniam and on the violin by Thirupathoor Haridas Rayar. Interestingly, despite being born in a household that reverberated with music, the child KV showed no inclination towards it. He seemed disinterested is studies as well and was content to spend most of his time in precincts of the hilltop Shanmuganathar temple. Rising early in the morning, the child would bathe in the Mayuragiri tank and cull flowers from the temple gardens for his father’s morning prayers. He would then return to the temple and listen with serene bliss to the odhuvaars reciting the ancient Thevaram verses and would join the priests chanting the Shanmuga Sahasranaamam. Thus his days passed in carefree happiness, not in the least bothered at the plethora of adjectives ranging from ‘good for nothing’ to ‘dunce’ that the villagers showered upon him.

However, destiny had other things in store for the 8 year-old boy and his happy-go-lucky days came to an end. Thirupathoor Haridas Rayar, the violinist who used to accompany KV’s sisters, failed to turn up for an important concert held during the annual Karthigai festival. Sastri was understandably irked and the next day when Rayar came home, he questioned Rayar rather crossly on his unexplained absence. Rayar gave a callous reply and added haughtily that though Rayar had taught his daughters to sing and son to play the mridangam, they were still dependent on him for playing the violin. The chagrined Sastri could not allow such arrogance going unchallenged and spying KV who was just entering the house, he caught hold of the child’s hand and vowed that he would make the child a skilled violinist. KV’s sisters and brother burst out laughing at this seemingly impossible event, and Haridas Rayar sniggered as he said that he would be the happiest person if KV could be so transformed. However, it was KV’s mother Meenakshi who held him in her arms and cajoled him to apply assiduously to his father’s lessons and make his words come true.


His loving mother’s words goaded the child KV into action. Though he started his lessons with a slight reluctance, he was soon entranced with the instrument and the music that gushed forth from it. And wonder of wonders, within a year, he accompanied his sisters and brother in a concert at the hilltop Shanmuganathar temple, presided by none other than an amazed Haridas Rayar! In an interview, KV credited this magical transformation to his father’s blessings, mother’s love and of course, divine intervention.

KV was soon accompanying his sisters in all their concerts when he got an unexpected opportunity to play for the redoubtable Ariyakkudi Ramanujam Iyengar. And this happened at the Vaikunta Ekadasi festival at Karaikkudi organized by a local businessman known as ‘Gadigarakkadai’ Naidu. Kunnakkudi recalled the momentous event thus, “Ariyakudi Ramanuja Iyengar, who was a close friend of my father, was performing in a village near ours, at a Krishna temple, for a festival. I accompanied my father to the festival. It so happened that the violinist who was to play for the concert did not turn up. So Ariyakudi spoke to my father and asked "Why don't you tell your son to play the violin for me?" My father was taken aback, because I used to play the violin only for small kutcheris. Ariyakudi asked me, "How many kirtanas have you learnt?" I very meekly said, "I know about ten to fifteen kirtanas." He blessed me and said "Come on, play confidently for my kutcheri". The performance was a big success.” This marked the beginning of KV’s jump to the big league, and soon enough he was playing for masters such as Semmangudi Srinivasa Iyer, Maharajapuram Viswanatha Iyer, kalyanakrishna Baghavathar, T. K. Rangachari, Sathur Subramaniam, Madurai Mani, Sankarasivam and Palakkad Rama Bhagavatar. Besides the famed vocalists, KV also played the violin for instrumentalists such as S. Balachandar, T.N. Rajarathinam Pillai and Thiruvenkadu Subramaniya Pillai. Even at the age of 14, KV had mastered not less than 500 kritis.


Two events during this period were to remain in KV’s memory forever. One day a young ascetic with a luminous glow on his face accosted KV and asked him his name and if he was a violinist. Then seeing the sacred ash applied carelessly on KV’s forehead, he gave a KV a gentle slap and instructed him on how to apply the Vibhuti stripes and Kunkuma pottu on his forehead. When Ramaswamy Sastri heard of this, he was eager to meet the savant, but their search was futile. KV believed that the elusive saint was Lord Muruga Himself, and till the day KV’s mortal remains were consigned to flames, the Vibhuti and Kunkumam were applied as prescribed by the ascetic.

The second event that made a lasting impression on the teenager was when his father was lying seriously ill and had slipped into a coma for 26 days. At the instance of Dr. Ganapathisubramaniam, a physician who was also a musicologist, KV played the Bhairavi Ragam continuously for hours at his father’s bedside. Amazingly, Sastri’s eyes flickered and his cheeks were soon wet with tears. He recovered gradually and lived thereafter for several years. This incident instilled in KV a lifelong belief in the therapeutic effects of music.
* * * * *

It was at this juncture that KV made his foray into film music. As he recalled, “Right from my childhood, I was always interested in film songs, because most of the songs in those days had a classical base.” KV had accompanied the legendary M.K.Thyagaraja Bagavathar on some of his concerts, and the adulation that MKT received everywhere filled KV with a desire to make it big in cinema. The opportunity came through a family friend Venkataramana Rao who was a Jalatarangam player and a staff artiste in the Modern Theaters, Salem . Rao managed to convince the reluctant Sastri that KV would be paid a regular monthly salary which the family was in need of at that time. For his part, KV promised his father that he would continue his everyday routine of diligent practice so that he retained his unique bowing and fingering techniques.

At the Modern Theaters, KV was interviewed by none less than G. Ramanathan. GR was mightily impressed with the youngster’s dexterous handling of his favourite Charukesi, and admitted him into his orchestra at once. In due course, KV rose up to be a leading violinist in the troupe of S.M. Subbiah Naidu. He moved to Madras in 1952 in search of better opportunities. He was introduced to the Soolamangalam Sisters and was soon accompanying them on the violin in their concerts. Thereafter he played for Seergazhi Govindarajan, T.M. Soundararajan, P.Leela and N.L. Ganasaraswathi. It was then that KV formed his own ensemble and commenced composing devotional songs for HMV and Columbia. Among KV’s earliest devotional albums was Muruga Ganamrutham sung by Soolamangalam Sisters. He went on record more than 700 devotional songs, many of which became hugely popular and retain their appeal to this day. KV was also composing music for several stage plays during this time. Lyricist Poovai Senguttuvan once recalled a stage play called ‘Oviyan magan’ which was scripted by him, and which had songs composed by KV and sung by TMS and Soolamangalam Rajalakshmi.

It was in 1967 that a composition of KV first made it to cinema. KV had asked Poovai Senguttuvan to pen a paean to Lord Murugan for a devotional album to be sung by Soolamangalam Sisters. Poovai Senguttuvan hesitated, for he was an atheist, but under KV’s urging he eventually agreed. As he closed his eyes in contemplation, he recalled the cries of ‘Muruga Muruga’ that reverberated all around the Thiruparankundram hill when he had been to the shrine as a child. And so came forth the opening lines ‘thirupparankundRathil nee sirithaal, muruga, thiruthaNi malai meedhu ethirolikkum’. KV set the lines to tune and the song rendered by Soolamangalam Rajalakshmi and Jayalakshmi was recorded within one hour. The song turned out to be a chartbuster in its time and when the sisters rendered it as an invocation song in a film chamber function, A.P.Nagarajan, A.L.Sreenivasan and Kannadasan fell in love with it instantly. They were unanimous in their desire to include the song in the movie ‘Kandan Karunai’ that they were engaged in making at the time. When they approached KV, he agreed to their proposal willingly and it was thus that the song, rendered afresh by Soolamangalam Rajalakshmi and P. Suseela, found place in the movie. And it was this introduction to APN that led to KV making his debut as a music director 2 years later and again it was APN who retained KV as his music director in all his subsequent ventures.
* * * *

One morning KV had just completed his morning prayers when there was a knock at his door. It was a summons from APN, and when KV reached APN’s office, APN welcomed him with the words, ‘Vaa raja vaa!’ APN then revealed to a bewildered KV that the name of the movie that KV was going to compose music for was ‘Vaa Raja Vaa’. Disappointed at his big projects like ‘Thirumaal Perumai’ and ‘Gurudatchanai’ not doing well, APN embarked upon a series of low budget movies, completely eschewing front-ranking actors and technicians. ‘Vaa Raja Vaa’ was the first in this series.
Vaa Raajaa vaa (1969/ C.N.V.Productions) had a child actor Master Prabhakar in the lead role, supported by Seergazhi Govindarajan, Surulirajan, K.D. Santhanam, V.S. Raghavan, Baby Sumathi, Kumari Rukmini and others. The movie was written and directed by A.P. Nagarajan. The movie revolved around a 10 year-old boy Raja who works as a tourist guide in Mahabalipuram. He comes across a pillar on which there are engraved some pearls of wisdom. How the child realizes the truth in each one of the engraved proverbs and how they help him to upgrade his life form rest of the tale.
KV set about composing the songs, with Muthu, Sethu and Raghavan as his assistants. He seems to have obeyed APN’s dictum of avoiding front-ranking artistes and sat instead with an unusual set of lyricists- Ulundurpettai Shanmugham, Azha.Valliappa, Poovai Senguttuvan and Nellai Arulmani, and opted for Seergazhi Govindarajan and L.R. Eswari as his singers. Seergazhi Govindarajan played the role of a CID who dons the garb of a mendicant in order to nab a gang of thieves, and naturally sang his own songs. The first song that KV composed was ‘iRaivan padaitha ulagai ellaam manithan aaLugindRaan’ written by his good friend Poovai Senguttuvan and sung by Seergazhi Govindarajan. Filled with philosophical reflections, the song rendered in Seergazhi’s resonant voice marked an auspicious beginning to KV’s film career.

Listen:
https://www.youtube.com/watch?v=M2vE0KQ4MMU

The buoyant ditty marked by an extended postlude ‘aadi paadi srikka vaipathu enga oorunga’ has L.R. Eswari accompanied by L.R. Anjali and chorus voices. ‘kallellam silai senjaan pallava raaja’ is a resounding ode to the majesty of Mahabalipuram penned by Azha. Valliappa and sung with gusto by the inimitable L.R. Eswari. The virutham ‘kaLLamilla piLLaiyidam kadavuLai kaNdEn’ that flows into ‘siRu kuzhandai vadivinilE deivam vandhu pEsudhamma’ written by Uludurpettai Shanmugam has Seergazhi at his ruminative best.

‘uNmai edhu poi edhunu oNNum puriyala’ is the last song in the album, written by Nellai Arulmani and sung by L.R.Eswari. In a crevice between two rocks, the child Raja sees a man trying to molest a woman, and rushes to her rescue. It is only then that he realizes that it was actually a movie being filmed, and the man and woman were playing the roles of the villain and heroine. Disconcerted at his hasty conclusion and unwarranted intervention, he runs away from the shooting spot and sings a song on how appearances can be deceptive.
Listen:
https://www.youtube.com/watch?v=9TjIYnP8jP4

With the backdrop of Mahabalipuram and the simple story of an enterprising child, ‘Vaa Raja Vaa’ had a triumphant run of 100 days. KV’s songs became popular making his debut a grand success.

- To be continued….

https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1254354917929565/

Ellorum Nallavare - Krishna Bhakthi

Kumaraswamy Sundar writes:

ரசிகன் பார்வையில் பி யு சின்னப்பா :

என்னுடைய சிறு வயது முதலே திரை இசையில் மனதை பறிகொடுத்த எனக்கு பி யு சின்னப்பாவின் பாடல்களை எப்படி பிடிக்காமல் போகும்! என்ன ஒரு குரல் வளம் அவருக்கு! எப்படிப்பட்ட இசை ஞானம்! என்ன ஒரு கனமான சாரீரம்! கந்தர்வ கானம் அல்லவா அது. என்னுடைய பதினைந்தாவது வயதில்தான் முதன்முதலில் பி யு சின்னப்பாவின் பாடல் ஒன்றை இலங்கை வானொலியில் கேட்டேன்.

அந்த பாடல் ‘குபேர குசேலா’ படத்தில் வரும் 'நடையலங்காரம் கண்டேன்' என்கிற கரஹரப்ரியா ராகப்பாடல். குறிப்பாக அந்த பாடலின் சரணத்தில் 'தேடக்கிடைத்திடா தெய்வீக மருந்து' எனத்துவங்கி சற்று துரித கதியில் 'பா வெனமொழி பகரெழில் சுகமருவு சா ரசவதன மதியின் மாண்பாகும்" என்பதில் சொக்கிப்போனேன். அந்த நிமிடம் முதல் பி யு சியின் ரசிகனானேன்.

அப்பொழுதெல்லாம் பாண்டிச்சேரி வானொலி நிலையம் நாள்தோறும் காலை 8.30 மணிக்கு 'நினைவல் நின்றவை' நிகழ்ச்சியில் அடிக்கடி சின்னப்பாவின் பாடல்களை ஒலிபரப்பினார்கள். அப்படி நான் கேட்டு ரசித்த பாடல்தான் ‘கிருஷ்ணபக்தி’ படப் பாடலான 'சாரசம் வசீகர கணகள் சீர்தரும் முகம் சந்திர பிம்பம் ' பாடல். பாடலில் என்ன ஒரு துள்ளல்!

1970களின் மத்தியில் சென்னை தொலைகாட்சி வந்த பிறகு சில சின்னப்பாவின் படங்களை பார்க்க நேர்ந்தது. ஒவ்வொரு படத்திலும் அவர் பாடியுள்ள பாடல்களை அவ்வளவு ரசித்திருக்கிறேன். குறிப்பாக பாடல்களின் மெட்டமைப்பும் அவருடைய அனாயாசமான பாடும் விதமும் அற்புதமானது. இந்த தருணத்தில் ஒரு விஷயத்தை கண்டிப்பாக சொல்ல வேண்டும்- சென்னை தொலைக்காட்சியில் ‘வயலும் வாழ்வும்’ நிகழ்ச்சியில் அந்த காலத்தில் நாடக நடிகரும் சின்னப்பாவின் பரம ரசிகருமாயிருந்த திரு. வலம்புரி நாகராஜன் அவர்கள் பி யு சி படத்தில் பாடிய அதே மெட்டுகளில் சில சமயம் வேறு வேறு வார்த்தைகளை இட்டு நிரப்பி அருமையாக பாடுவார்.

அப்போது தொலைகாட்சி நாடகங்களில் நடித்து வந்த நடிகை ராணி சோமநாதன் வலம்புரி நாகராஜன் பாடல்களுக்கு எல்லாம் அழகாக அபிநயித்துக்காட்டுவார். அந்த நாட்களில் என்னை மிகவும் கவர்ந்த ஒரு நிகழ்ச்சி இது. என்னுடைய திரை இசை பாடல் ரசனை மிகுதியானதற்கு சென்னை தொலைக்காட்சியின் பங்கு மிகப்பெரியது. அந்த நாட்கள்போல் வருமா என்று ஏங்குகிறது மனம். எப்படியாவது இந்த வலம்புரி நாகராஜனை சந்திக்க வேண்டும் என்று மிகுந்த ஆசை தோன்றியது.

நான் 'ராகப்ரவாஹம்' என்ற இசைக்குழுவை 1989ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் துவக்கினேன். எங்கள் இசைக்குழுவில் ராகங்களின் அடிப்படியில் அமைந்த பாடல்களை மட்டுமே பாடல்களுக்கு விளக்கமும் சொல்லி வழங்குவோம். எங்களுடைய இரண்டாம் நிகழ்ச்சி நாரத கான சபாவின் ஆதரவின்கீழ் சபா அரங்கிலேயே நடத்தும் வாய்ப்பு கிட்டியது. அப்பொழுது வலம்புரி நாகராஜன் மியூசிக் அகாடமி பின்புறம் வசிக்கிறார் என்பதை அறிந்து நேரில் சென்று அவர் தொலைக்காட்சியில் பாடிய பாடல்களைப்பற்றி பேசினேன். ஒரு இளைஞன் இந்த பாடல்களையெல்லாம் இப்படி ரசிக்கிறானே என்று ஆச்சரியப்பட்டுபோனார். இருவரும் நல்ல நண்பர்களாகிவிட்டோம். அவரை என்னுடைய நிகழ்ச்சியில் பங்கேற் கச்செய்து 'நடையலங்காரம்' பாடலையும் ‘ரத்னகுமார்’ படப்பாடலான 'கேலி மிக செய்வாள்' பாடலையும் பாடவைதேன். எங்கள் நிகழ்ச்சிகளில் 1940,50களில் வந்த பாடல்களை எல்லாம் சர்வ சாதாரணமாக பாடுவோம்.

சென்னை தொலைகாட்சி வருவதற்கு முன்பாகவே பத்திரிகைகள் வாயிலாக அந்த கால நாடக நடிகர் R.V உடையப்பா என்பவரைப்பற்றி அறிந்து கொண்டேன். பி யு சின்னப்பாவின் அதி தீவிர ரசிகர் அவர். அதனாலேயே தம்முடைய பெயரைக்கூட பி யு சின்னப்பா என்பது போலவே மாற்றிக்கொண்டவர். அவரும் நன்றாகப் பாடக்கூடியவர். பின்னாளில் வெளிவந்த 'கண்ணாமூச்சி' (1978) படத்தில் பூதமாக நடித்தார். மேலும் 'அனிச்சமலர்' (ஸ்ரீ காளீஸ்வரி மூவீஸ்/1981) என்ற படம் ஒன்றை தயாரித்து பி யு சியின் மகன் ராஜபஹதூரை கதாநாயகனாக்கியவர். அந்த படத்தில் ஷங்கர்-கணேஷ் இசையமைப்பு சற்று சுமாராயிருந்தபோதிலும் எனக்கு பிடித்திருந்தது. அவரையும் எப்படியாவது சந்திக்க வேண்டும் என்று எண்ணிக்கொண்டிருந்தேன். ஆனால் அந்த ஆசை நிறைவேறவே இல்லை.


1992ஆம் ஆண்டு ஜூன் 20ஆம் தேதி நானும் நண்பர் திரு. சர்வேஸ்வரனும் இனைந்து 1930,40,50களில் வெளிவந்த பழைய பாடல்களை ரசிப்பதற்காகவும் அவைபற்றி விவரமறிந்த ரசிகர்களை ஒன்றிணைக்கவும் 'விண்டேஜ் ஹெரிடேஜ்' என்ற அமைப்பை துவக்கினோம். நாங்கள் எதிர்பார்த்ததைவிட அமோக ஆதரவுடன் செயல்பட துவங்கியது. கடந்த 24 ஆண்டுகளாக நிகழ்சிகளை நடத்திக்கொண்டிருக்கிறோம் ரசிகர்களின் அன்பான உறுப்பினர்களில் நல்லாதரவோடு. அதில் 1993 செப்டம்பர் மாதம் மீண்டும் வலம்புரி நாகராஜனை அழைத்து பி யு சின்னப்பாவின் பாடல்களைக்கொண்ட ஒரு முழு நேர நிகழ்ச்சியாக அமைத்துக்கொடுதோம். அவருக்கு அதில் மட்டற்ற மகிழ்ச்சி.

விண்டேஜ் ஹெரிடேஜ் பி யு சியின் பல படங்களை திரையிட்டிருக்கிறது.. .உத்தமபுத்திரன், ஹரிச்சந்திரா, ரத்னகுமார், சுதர்சன், கிருஷ்ணபக்தி போன்ற எமக்கு கிடைத்த படங்கள். 2000ஆண்டு ஜனவரி மாதம் வி .ஹெ . சார்பாக கர்நாடக இசை பாடகர் சங்கீத கலாநிதி திருமதி. மணி கிருஷ்ணசுவாமி அவர்களும் நானும் இனைந்து 1940களில் வெளிவந்த பாடல்களைக்கொண்ட ஒரு சிறப்பு நிகழ்ச்சியை செய்தோம். அதில் சின்னப்பாவின் 'குபேர குசேலா' படப்பாடலான 'ஆண்டருள் ஜகதம்பா நானுன் அடிமை அல்லவோ' என்கிற கதனகுதூகல ராகப் பாடலைப் பாடினோம். எப்படிப்பட்ட பாடல் தெரியுமா? இந்த ராகத்தில் வேறு எந்த பாடலும் சினிமாவில் இந்த அளவுக்கு வந்திருப்பதாக தெரியவில்லை. நிகழ்ச்சிக்கு அப்படி ஒரு கூட்டம், சாஸ்திரி ஹால் நிரம்ப் வழிந்தது. மாடிப்படிகளில் எல்லாம் மக்கள் கூட்டம்.

அதற்கு அடுத்த மாதம் சின்னப்பாவின் ‘ஹரிச்சந்திரா’ படத்தை திரையிட்டோம். அந்த படத்துக்கும் சிறப்பு விருந்தினராக மணி கிருஷ்ணசுவாமியை மீண்டும் அழைத்திருந்தோம். அந்த படத்தில் சின்னப்பா பாடிய பாடல்களை கேட்டுவிட்டு நெக்குருகி அவர் கண்கள் பனித்தன. அதற்கு மறுநாள் எம்மை அழைத்து அந்த கௌரிமனோஹரி பாடலான 'எனையாளும் தயாநிதி', குந்தலவராளி ராகத்தில் 'இதுவே புண்யபூமி' மற்றும் கடைசியில் வரும் பாடலான 'காசிநாதா கங்காதரா' சிந்துபைரவி ராகப்பாடலையும் அவ்வளவு சிலாகித்து பேசினார். அதற்க்கு சில மாதங்களுக்கு பிறகு அவர் மறைந்தவிட்ட செய்தி கேட்டு மனம் கலங்கினோம். தான் ஒரு சங்கீத கலாநிதி என்ற அகந்தை சிறிதும் இல்லாத நல்ல மனிதர் அவர். அது என்னவோ, பி யு சியைப்போலவே மேறகூறிய வலம்புரி நாகராஜன், உடையப்பா, மணி கிருஷ்ணசுவாமி எல்லோருமே சீக்கிரமாக மறைந்துவிட்டனர். என்ன விந்தையோ?

என்னுடைய தனிப்பட்ட விருப்பமாக நான் மிகவும் ரசிக்கும் ஒரு பாடல் 'ஆர்யமாலா' -சரஸ்வதி ராகத்தில் வரும் 'சிவக்கிருபையால்' பாடல்.பி யு சியின் ராக ஞானத்தை வெளிக்கொணரும் ஒரு பாடல். அவரும் இசையமைப்பாளர் எஸ் வி வெங்கடராமனும் இணைந்தால் சொல்லவே வேண்டாம். தேன்மாரிதான். 'கண்ணகி' படத்தில் நவரசகன்னட ராகத்தில் 'அன்பில் விளைந்த அமுதமே' பாடல். பின்னாளில் வந்த பூம்புகார் படத்தில் இடம்பெற்ற 'பொன்னாள் இதுபோலே' பாடல் என்னதான் இருந்தாலும் இந்த பாடலுக்கு ஈடாகாது. 'சந்திரோதயமிதிலே' பாடலில் அமைந்ததுபோல் வேறெந்த திரை பாடலிலும் சங்கராபரணம் ராகம் இவ்வளவு சிறப்பாக அந்த ராகத்தின் கிரமம் மாறாமல் அமைந்ததில்லை. மாண்டு ராகத்தில் 'வந்தனள் ஒரு சுந்தரி', மிஸ்ர சாமா ராகத்தில் 'பத்தினியே உன்போல்' பாடல்கள் என் நெஞ்சை விட்டகலாதவை. 'தேவமகள் இவள் யார்' பாடல் ஹிந்துஸ்தானி பஹாடியில் காதல் ரசம் சொட்டச் சொட்ட பாடினார். இந்த மயக்கும் ரசக்கலவையை தன் சாரீரம் என்னும் பளிங்குக்கோப்பையில் பரிமாறினார் பி யு சி.மொத்தத்தில் அந்த பாடல்களெல்லாம் ஒரு முக்கனிச்சாறு . ஜி ராமநாதன் பி யு சி இனைந்து செய்த பாடல்களைவிட எஸ் வீ வெங்கடராமனுடன் அவர் பாடிய பாடல்கள்தான் என்னை மிகவும் கவர்ந்தவை.

‘குபேர குசேலா’ -குன்னக்குடி வெங்கடரம ஐயரும் என் எஸ் பாலக்ரிஷ்ணன் இருவரும் இசையமைத்த படம். பாடல்களெல்லாம் தேனோடு கலந்த தெள்ளமுது எனலாம். குறிப்பாக "செல்வமே சுக ஜீவாதாரம்'- சாமா ராகத்தில் வரும் இந்த பாடல் பி யு சியின் பாவம் ததும்பும் பாணிக்கு ஒரு நல்ல எடுத்துக்காட்டு. 'நடையலங்காரம் கண்டேன்' என்று உருகுவார். கரஹரப்ரியாவை கடைந்து எடுத்த சிற்பமாக வெளிக்காட்டும் இனிமையான பாடல்.

ஹரிச்சந்திராவில் 'எனையாளும் தயாநிதி' கௌரிமநோஹரியில் என்ன ஒரு உருக்கம்...கேட்பவர் மனது கரையாதா?

‘ஜகதலப்ரதாபன்’ –‘தாயைப் பணிவேன்’ - கல்யாணி ராகத்தில் அவருடைய அபார ஸ்வர ஞானத்துக்கும் மனோதர்ம சங்கீதத்துக்கும் ஒரு சான்று.
‘மங்கையர்க்கரசி’ - கம்பதாசனின் பாடல்கள்- ஜி ராமநாதன் -குன்னக்குடி வெங்கடராம ஐயர் -சி ஆர் சுப்புராமன் மூவர் இசையமைப்பு. ‘காதல் கனிரசமே’-குன்னக்குடி வெங்கடராம ஐயர் மெட்டமைப்பு. சித்தரஞ்சனி ராகத்தில் சிந்தை கவர்ந்து 'பார்த்தல் பசி தீரும்' என்று செஞ்சுருட்டியில் நெஞ்சுருட்டினார் பி யு சி. விண்டேஜ் ஹெரிடேஜ் 2000ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் இந்த படத்தை திரையிட்டபோது படத்தின் வசனகர்த்தா உவமைக்கவிஞர் திரு. சுரதா அவர்களை கே கே நகரில் வசித்து வந்த அவரை நேரில் சென்று அழைத்து வந்தோம். தம்முடைய நினைவலைகளை எம்முடன் பகிர்ந்துகொண்டார்.

மனோன்மனியில் கானடா, தர்பாரி கானடா என்று 'மோகனாங்க வதனி' என்று மோகனமாய் இசைத்தார். 'மோகனமாமதனா'வில் புன்னாகவராளியில் மனம் வருடும் ஒரு நாதம்.'உன்றனுக்கோர் இணையானவர்' என்ற பைரவி ராகப்பாடலை கேட்கும்போது 'மணமகன் தேவை' படத்தில் வரும் 'வேலவரே உமைதேடி' பாடல் காதில் ரீங்காரமிடும்.

'வனசுந்தரி' படத்தில் 'கண்ணிலே விளையாடும்' பாடலில் எப்படி தம்முடைய குரலை அடக்கி ஒரு காதல் பாடலை மென்மையாக பாடவேண்டும் என்று வகுப்பே நடத்தியிருக்கிறார்.

'சுதர்சன்' படத்தில் 'தாமோதரா'பாடலில் சிந்து பைரவி ராகம் சிந்தை குளிர வைக்கும்.


எல்லோரும் நல்லவரே - பி யு சின்னப்பாவின் நூற்றாண்டில் அவரை நினைத்துப்பார்க்கும் நல்லிதயங்கள் எல்லோரும் நல்லவரே.



P.S. My above write-up on PUC is going to be published in a book titled “Rasigan paarvaiyil P U Chinnappa” to be brought out shortly this year as part of PUC’s centenary year celebrations by Pudukottai hard-core PUC fans.

Discussion at:
https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1255553397809717/

Saturday, June 11, 2016

‘Thendral vandhu veesaadho’ from Sivagangai Seemai (1959/ Kannadasan Productions)

Saravanan writes:

A vintage classic, this time. A song that moved me to tears when I first listened to it as a child, and had remained close to my heart all these years. And every time I read of a brave soldier losing his life defending his country, lines from this song come to sorrowful recall.

‘Thendral vandhu veesaadho’ from Sivagangai Seemai (1959/ Kannadasan Productions)
Sung by S. Varalakshmi & T.S. Bagavathi.
Lyrics by Kannadasan.
Music by Viswanathan-Ramamoorthi.



Sivagangai Seemai (1959) was Kannadasan’s labour of love, He wrote the script & lyrics and produced the film. It was his second venture in the wake of the success of Maalaiyitta Mangai the previous year. Sivagangai Seemai was directed by K. Shankar, and had a talented star cast led by T.K.Bagavathi, SSR, P.S.Veerappa, OAK Thevar, S.Varalakshmi, Kumari Kamala, M.N.Rajam and others.

Much has been discussed about Sivagangai Seemai- that Kannadasan embarked on this project as a challenge to Sivaji’s Veerapandiya Kattabomman which was also being made at the same time, and this flamed further the simmering animosity between Kannadasan and Sivaji Ganesan. Unfortunately for Kannadasan, Sivagangai Seemai was consigned back to the cans within no time of its release while the successful Veerapandiya Kattabomman was acclaimed as a magnum opus. Kannadasan ended up with a huge financial loss.

Sivagangai Seemai might have been a failure, but it was surely a failure that made history. For it remains among the best historical films made in Tamil. Kannadasan's native soil was the canvas, and he was familiar with its glorious culture, history, geography. He had a keen sense of the period, and his passion ensured that Sivagangai Seemai was much more than a commonplace costume drama. The film is immortal for another irrefutable factor- its wonderful songs composed by Viswanathan- Ramamoorthi.

Kannadasan had not written mere situational lyrics here, the lines and soaked with with poetic magnificence. Each song ought to be savored conscientiously, for the sheer poetry bedecked in V-R’s imaginative tunes feelingly rendered by a galaxy of talented singers fetches this album a place of pride in the annals of Tamil film music.

The film had 16 songs in all:

Saanthu pottu thalalanga - P. Leela, Jamunarani & chorus ( recorded earlier for an abandoned MGR project based on Maruthupandiyar)
Veerargal vaazhum dravidar naattai vendravar kidaiyaadhu -TMS
Muthu pugazh padaithu - S. Varalakshmi & (Radha) Jayalakshmi
Kottu melam kottungadi kummi kotti paadungadi- Jikki & chorus
Chinna china chittu Sivagangaiyai vittu- Jamunarani & chorus
Vaigai perugivara- C.S.Jayaraman & P. Leela
Maruvirukkum koonthal (traditional verse) - V.N. Sundaram
Aalikkum kaigal -V.N. Sundaram
Kannankaruthaa Kili kattazhagan thotta kili - P. Leela & chorus
Kanavu kandaen (happy) - TMS & T.S. Bagavathi
Thanimai nerndhadho - S. Varalakshmi
Thendral vandhu veesaadho - S. Varalakshmi & T.S. Bagavathi
Megam kuvindhadhamma – P. Susheela
Sivagangai cheemai -TMS, Seergazhi Govindarajan, A.P. Komala & chorus
Vidiyum vidiyum endrirundhoam - T.S. Bagavathi
Kanavu kandaen (pathos)- T.S. Bagavathi

* * * *
Circa the last years of the eighteenth century…

The (East India) Company is gradually establishing its complete control of the land using its crafty ‘divide and rule’ policy to subjugate the local chieftains and rulers.
Kattabomman had just been vanquished and hung from a roadside tamarind tree.
Oomaithurai, Kattabomman's brother escapes from the Company's penitentiary and seeks refuge with the Marudu brothers (elder played by T.K. Bagavathi, and the younger played by Mustafa)
From my limited awareness of this history, the Marudu brothers were Poligars (or PaalaiyakaarargaL/ Feudal Chiefs) who were ruling what was known as Sivagangai Seemai(consisting of Thekkoor, Okkoor, Siruvayal, Poongudi, Tirupattoor, Narikkudi, Tirumayam, Mukkulam, Naalukottai and Nattarasankottai).

The Company gets a hint of Oomaithurai’s whereabouts and Major Welsh (played by Wahab Kashmiri) comes to arrest Oomaithurai. The Marudu brothers realize the strength of the company's army and ammunition and do not want an open confrontation. They plead for Oomaithurai's life.
But Major Welsh does not set much store by dignity or compassion; and in the very presence of the Marudu brothers make bold to arrest Oomaithurai. This brings matters to a boiling point- in the film, S.S.R, called Muthazhagu, the fiery army chief of the brothers, has been purveying inflammatory remarks all the while, and in time the younger Marudu is also provoked into challenging the Company's men.

Welsh and co. beat a hasty retreat, but make no secret of the action against the Marudhu brothers that is sure to follow. The senior Marudhu in fact chastises the younger for precipitating the state into war.
It is at this juncture, when the rumble of the white man’s guns seem imminent, when turbulent clouds of war loom threateningly...and the feudal land and its traditions seem on the verge of being annexed by the almighty Union Jack...that the wives of the Marudhu brothers sing this heartrending lullaby to their little children-the infants who are blissfully unaware of the historical forces that are crisscrossing their destinies. This lullaby is sung in the shadow of the clash between sword and gun...You know which is set to win...

This lullaby was picturized on S. Varalakshmi and Tambaram Lalitha who essayed the roles of the wives of the Marudu brothers. S.Varalakshmi sings for herself and Bagavathi sings for Tambaram Lalitha.

* * * *

We’ll keep for another day dwelling at length on Varalakshmi (she was the enchanting common factor to both Veerapandiya Kattabomman and Sivagangai Seemai) and Bagavathi (a favorite singer of Kannadasan, he had her sing ‘Annaiyin naattai pagaivargal soozhndaar’ in Maalaiyitta Mangai and ‘Kannodu vin pesum jaadai’ in Kavalai Illadha Manithan). In fact both these gifted singers find laudatory references in Kannadasan’s Sandhithen Sindhithen.
Kannadasan lives on in songs such as these. Though a fire-spewing Dravidian orator at that time, his essential humanity and aversion to blood and gore came through in this lullaby and he expressed it in sublime pathos.

Many of us would have been struck with gloom at each reading of the lines ’Rose a nurse of ninety years, set his child upon her knee - Like summer tempest came her tears-‘Sweet my child, I live for thee.’ (Alfred, Lord Tennyson/ Home They Brought Her Warrior Dead); admiration tinged with sorrow would have overcome us when we read “You ’re wounded!” “Nay,” the soldier’s pride touch’d to the quick, he said: “I ’m kill’d, Sire!” And his chief beside, smiling the boy fell dead’ (Robert Browning/ Incident Of The French Camp); we would have been plagued with despair at ‘Two noble sons fell by their guns, their names in glory shine; And a mother weeps on the River Thames, and a mother weeps on the Rhine’ (Eric Bogle / The Thames And The Rhine); but ‘Thendral vandhu veesaadho’ is in a league of its own….each line is resplendent with poignant lyrical beauty, and moves the listener to moist eyes, and to sigh at the futility of war and the wanton devastation that it brings in its wake.

The two women wonder wistfully whether tranquil times will visit their abode ever again…they sing musingly of the rich culture, glorious traditions and ancient history of their land and speculate if all this would be snatched away by the war, and express helplessness over the deprivations that their children may have to endure. The highpoint is of course, Varalakshmi’s emotional cascade, proclaiming with pride the courage of their warriors who are to take leave of their womenfolk and children and march on to the warfront, at the same time she tremulously expresses apprehension about their fate, whether their valiant men would return from the battlefront, or perish fighting for their land….

A song. A saga.

https://www.facebook.com/groups/1018417744856618/permalink/1251042728260784/